نوستالوژی مساوی با حسای خاص و ناب

با مامان جانم نشسته بودم ی برنامه از تلوزیون پخش میشد که کارتون ای نوستالوژی دهه پنجاه و شصتیا رو نشون میداد،کارتونایی که واسه همه بچه های اون دوران پر حس خوب بچگی بوده. مامانم با ذوق میگفت وقتی قصه های مجید پخش میشد چه خاطره ای دارم وقتی بچه های کوه آلپ پخش میشد این خاطره، بعد یدفه بهش گفتم مامان واقعنی من هیچ بچگی نکردم هیچ فیلم نوستالوژی ندارم هیچ بازی ، هیچ خاطره ای

دلم غرق خودم شد، اینکه من تو بچگی م هیچ بچگی نکردم، الانم که اوج جوونی م هیچ لذتی ازش نبردم و تو بهترین دورانم توی مسائل زندگیم دست و پا زدم و هیج استفاده ای  نکردم که این خیلی بده خیلی .....

خیلی بده که از هیچ برهه ای خاطره ای متناسب با اون وقت نداشته باشی و همیشه ی پله بالاتر باشی

چقد خوبه آدم تو هر مقطع سنی هست حالش متناسب با همون موقعش باشه، بچه س بچگی کنه، تینیجر شیطنتای اون موقع ، جوونه برسه به خودش و جوونی کنه تا تو هر سنی بود حسرت گذشته شو نخوره..... هروقت پلی بک زد خاطره ها و حسای پاک و خاطره های قشنگ واسش تداعی شه..... نه ی نفس و آه عمیق