منطقی شدنم را آرزوست ..

بزرگترین خصوصیتِ بدِ وجودم همین ایده آل گرایی ه . لذت بردن از زندگی رو ازت میگیره . نمیتونی اگه رویاهات کامل محقق نشد، به کمترش رضایت بدی . نمیتونی ایده آل زندگیتو از مرزِ 100 به 50 یا حتی 60 برسونی . هرچیزی کامل و بی نقصشُ دنبالی . خودتم میدونی که امکانش سخته، باور داری نشدنیِ ولی همچنان ی چیزی تو وجودت تلنگر میزنه که اگه بهش ایمان داشته باشی، نشدنی رو به واقعیت تبدیل میکنی . گاهی کم میاری و به این فکر میکنی که شعارِ ولی باز همون ایده آل گرایی میاد سراغت که نمیتونی خودتُ اروم کنی و به آرامش برسونی ..
واقعا جایِ حسرت داره دیدن آدمایی که منطق گرا هستن ، از هرچیزی ، هر مسئله ای ی نقطه ی مثبت که میبینن ،منفی هاشو شطرنجی میکنن که دنیایِ وجودشونُ خاکستری نکنه ..
منطقی شدنم را آرزوست ..